Przez te kilka lat spędzonych z Praktyką Ruchu dosyć wyraźnie wyklarowały się jej główne założenia. Założenia, na których już zawsze będzie się opierać to, co powstało w mojej głowie, a obecnie rozprzestrzeniło się na kilka równie kreatywnych głów. Są to swoiste przykazania, wokół których jako Praktyka Ruchu kreujemy swoje taneczne życia, z którymi całkowicie się utożsamiamy i według których się rozwijamy.

1. Życie to taniec, taniec to życie. Każdy prawdziwy tancerz kocha życie, które powinno być dla niego największym darem. Jeśli ty kochasz taniec, tak jak kochasz życie – nie ma dla ciebie przeszkód. Od tego zacznij. W tańcu, jak w życiu, płyniesz po sinusoidzie. Taniec, tak jak życie, odda ci tylko tyle, na ile zapracowałeś. Pracę wynagrodzi, lenistwo skarci. Wszystko, co dotyka cię w życiu, wpływa na twój taniec i znajduje odzwierciedlenie w twoim ruchu. Podobnie wszelkie zmiany na płaszczyznach fizjologicznych, emocjonalnych i duchowych, których uda ci się dokonać w tańcu, wpłyną na twoje życie. Tak to działa – zaakceptuj to.

2. Albo sercem, albo wcale. Jeżeli robisz coś w dziedzinie, którą kochasz, włóż w to całego siebie. Nie odrobinę, nie połowę. Całe serce! ¬Albo wcale tego nie rób. Niech twoja pasja zawsze będzie przepełniona miłością. W Praktyce Ruchu pasja i miłość to synonimy. Tylko szczerze kochając to, co robisz, jesteś w stanie tworzyć i rozwijać się bez ograniczeń. Nie pozwól sobie na angażowanie się w pasję bez serca.

3. Kontuzja to szansa, nie przeszkoda. Jedno z najważniejszych założeń Praktyki Ruchu. Z przekonaniem traktującym jakoby kontuzja była przeszkodą w rozwoju będę walczył do końca życia. Każda przeszkoda w twoim życiu, niezależnie od tego, jak jest wielka, może być szansą – i nigdy nie patrz na nią w inny sposób. Nigdy!

4. Codzienność jest najlepszym nauczycielem. Najciekawsze oraz najskuteczniejsze ćwiczenia Praktyki Ruchu pochodzą z obserwacji codzienności. Ponieważ nic bardziej niż codzienność nie kształtuje cię jako tancerza i człowieka. To z twojej codzienności, a nie twoich treningów pochodzi smak twojego tańca. Bądź nastawiony na obserwację otoczenia, nawyków i zachowań. Codzienność można również kochać za inny aspekt – systematyczność. Obcując z tańcem codziennie, trenujesz systematycznie pod okiem trenera, który zna cię najbardziej – siebie samego.

5. Możesz powiedzieć, co tylko zechcesz. Taniec nie jest wyłącznie byciem w ruchu podczas muzyki. To język. To sposób wyrażenia siebie pozwalający zaprezentować wszystko, co chcesz, w sposób, w jaki tylko chcesz. To żywy język, którego należy używać, którym należy mówić. Obecnie technika i widowiskowość zbyt często zastępują ładunek emocjonalny. Praktyka Ruchu kładzie ogromny nacisk na emocjonalną stronę tańca. Poprzez to pragnie wypełnić pewną lukę, która dla jednych jest delikatna, często niezauważalna, a dla innych najistotniejsza w całym tanecznym jestestwie.

6. Nie wykorzystasz jakości bez świadomości. Świadomość jest kluczem. Nieistotne, czy dotyczy ciała, orientacji w przestrzeni, wiedzy czy miejsca we wszechświecie – jest kluczem do rozwoju. Bez ciągłego zagłębiania w swoje wnętrze, bez zadawania sobie pytań i odnajdywania odpowiedzi nigdy nie wykorzystasz pełnego potencjału jakości twojego ruchu.

7. Naturalnie, że naturalnie. Każda naturalna rzecz jest dla ciebie lepsza od sztucznej. Zaczynając od jedzenia, które jest budulcem twojego cielesnego „ja”, kończąc na potrzebie obcowania z matką naturą, co buduje twoje wewnętrzne „ja”. Ruszaj się, chodź boso, oddychaj świeżym powietrzem, otaczaj się pięknem natury. Nigdy nie działaj doraźnie – szukaj przyczyn i eliminuj je.

8. Nie może być łatwo. Życie tak nie działa. Zawsze musisz zakładać, że nie będzie łatwo, i zawsze musisz głęboko wierzyć, że sobie z tym poradzisz. Musisz być okrutnym realistą i niepoprawnym marzycielem. Skrajności to przestrzenie, w których przemieszczają się artyści. Tylko skrajne bodźce pchają cię do przekraczania limitów. Nie bój się ich – stawiaj im czoła i zwyciężaj.

9. Wdzięczny zawsze, samolubny, gdy trzeba. Staraj się, by twoje życie przepełniała wdzięczność, doceniaj to, co masz, to kim jesteś, to, co osiągnąłeś i to, że masz predyspozycje, by osiągnąć wszystko, co sobie wymarzysz. Doceniaj innych ludzi i płynącą od nich pomoc. Natomiast gdy pracujesz nad swoim rozwojem, bądź samolubny – nikt nie zrobi za ciebie tego, co musisz zrobić sam.

10. Bądź tobą. Nie możesz być lepszą wersją kogoś innego, tak jak nikt nie może być lepszą wersją ciebie. Ze wszystkich założeń Praktyki Ruchu właśnie to jest najważniejsze. Jedyny punkt, do którego warto dążyć w życiu to… Twoje wnętrze.