Jak taniec rozświetla umysł – Taneczne obszary mózgu.

Autor: Tony Ingram
Tłumaczenie: B-Boy Jamnik
Oryginalny tekst:https://www.bboyscience.com/brain-areas..........

Dzisiaj (22 Kwietnia 2013r.) rozpoczyna się Narodowy Tydzień Tańca w Kanadzie, więc pomyślałem, że dobrze było by napisać cos o neurologii tańca.

Taniec pięknie integruje złożony ruch, rozwój motoryczny, muzyczno rytmiczna synchronizację, kreatywna ekspresję twórczą i komunikację interpersonalną.

Ze względu na jego złożoność badania neurologiczne dotyczące podstaw tańca są wyzwaniem – ale niosą ze sobą istotne konsekwencje.

Odkrywanie mechanizmów neuronowych tańca oferuje wgląd do najbardziej skomplikowanych mechanizmów ludzkiego mózgu, ujawniając przy tym jego zastopowania w przypadkach rehabilitacji i terapii. Może to być sugerowane przez niektórych, jako „nowa fala w neurologii”, studiująca złożone zachowania i podobnie jak w przypadku sztuki pomagająca nam zrozumieć pewne zjawiska.


Więc, w jaki sposób studiujemy neurologię tańca?

Jedno z badań opublikowane czasopiśmie Cerebral Cortex z 2006 roku wykazało, w jakim stopniu aktywne są poszczególne część kory mózgowej podczas tańca. Naukowcy wybrali tancerzy Tanga, którzy położyli się na plecach a funkcjonalny rezonans magnetyczny (fMRI) miał sprawdzać, które obszary mózgu są aktywne podczas poszczególnych zadań.

Stopy tancerzy w stanie spoczynku przylegały do pionowej ścianki tak by leżący tancerz mógł wykonywać kroki taneczne. Muzyką, której użyto podczas badania było tango a tancerze wykonywali kroki tanga.

Badano trzy aspekty tańca.

• Synchronizacja ruchu z muzyką
• Poruszanie się w regularnym i nieregularnym rytmie
• Poruczanie nogami w przestrzeni według określonych wzorców.

Zgodnie z oczekiwaniami, zazwyczaj obszary mózgu związane z ruchem były aktywne w każdym z eksperymentalnych zadań (w przeciwieństwie do odpoczynku).



Oto, jaką aktywność zaobserwowali naukowcy.

• Podstawowa kora motoryczna mózgu – Wysyła impulsy nerwowe odpowiadające za aktywację mięśni.
• Kora czuciowa – Czułość ciała - istotna dla poczucia ruchu.
• Kora przedruchowa - Przygotowanie kierunku, przestrzennych aspektów ruchu i kontroli tułowia.
• Dodatkowe pole ruchowe - Planowanie sekwencji ruchu i koordynację obu stron.
• Móżdżek (płaty IV i VII) - Koordynacja mięśni nóg podczas cyklicznych ruchów.
• Prawa przednia przykrywka - Zaangażowana w sekwencjonowanie ruchu.
• Kora zakrętu obręczy - Ruch i alokacja zasobów.

Ponadto taniec aktywował również wiele obszarów mózgu zwykle nieangażowanych podczas ruchu.



Za co więc odpowiadają te dodatkowe obszary mózgu?

• Zakręt skroniowy górny – procesy odpowiedzialne za słuchanie muzyki. .
• Skorupa (część jądra soczewkowatego) – Pozwala wybierać i organizować przewidywane bądź prawidłowe dla danego rytmu ruchy.
• Wzgórze – Łącze czuciowe oraz informacje motoryczne przetwarzane podczas nieregularnego bądź nieznanego rytmu.
• Przyśrodkowe ciało kolankowate boczne – Wysyła informacje o rytmie do móżdżka.
• Móżdżek (Płaty III, Vi VI) – Pomagają zsynchronizować ruch z muzyką.
• Górny płacik ciemieniowy – Korzysta z czucia ruchowego (kinestezji) by ułatwić ruchy stóp.

Oczywiście nawet proste ruchy, wykonywane w pozycji leżącej wymagają złożonej interakcji w wielu obszarach mózgu – w „tanecznej sieci neuronowej”.

Pamiętaj, ze badaniem objęto wyłącznie podstawowe kroki. Rozsądnie jest, więc sądzić, że wiele więcej można oczekiwać od aktywności mózgu w realnym tańcu – takim jak taniec z partnerem, fresstyle czy taniec podczas zawodów.

Wyobraź sobie jak złożone procesy można uzyskać podczas bitwy tancerzy ulicznych - podczas których tancerze reagują na siebie strategią, gestykulacją i jak najlepsza wydajnością! To będzie prawdopodobnie obejmować wiele obszarów przetwarzania wzrokowego, planowania i podejmowania decyzji a także odnajdywania powiązań i samej nauki.

Fakt, że tancerze musieli leżeć z głową w rezonansie i ruszali wyłącznie nogami sprawia, że badanie jest dalekie od ideału. Niemniej jednak dopóki technologia badań znacznie się nie poprawi ciężko będzie przeprowadzić badania lepsze niż te. W przyszłości, bardzo interesująca będzie możliwość zobaczenia, co się dzieje w mózgu tancerza, który stoi i przemieszcza się po całej przestrzeni parkietu swobodnie.

Osobiście jestem bardzo ciekawy, co dzieje się w mózgu, kiedy tancerz naprawdę freestyluje, pozwala by muzyka nim poruszała, czuje energię płynącą od innych i doświadcza „flow”- co dla mnie jest najbardziej autentyczną formą tańca.

Jakie procesy musza zajść by takie doświadczenia się pojawiły, jak to działa?

Jest wielce prawdopodobne, ze jesteśmy bardzo dalecy od zrozumienia.

Na razie po prostu ciesz się z tańca. To dobre dla twojego mózgu!

Źródła

Brown S, Martinez MJ, & Parsons LM (2006). The neural basis of human dance. Cerebral cortex (New York, N.Y. : 1991), 16 (8), 1157-67 PMID: 16221923